Wytłaczarki dwuślimakowe – charakterystyka

Wytłaczarki dwuślimakowe powstały, aby poprawić wydajność procesu polepszania jakości wyrobów oraz wpłynąć na bardziej efektywne uplastycznianie tworzyw. Oprócz wytłaczarek jednoślimakowych, są one najczęściej stosowane w praktyce przemysłowej.

Rodzaje wytłaczarek dwuślimakowych

Jednym z podstawowych kryteriów podziału wytłaczarek dwuślimakowych jest kierunek obrotów ślimaka, dzieli on je na: wytłaczarki współbieżne (gdzie ślimaki obracają się w tym samym kierunku) oraz przeciwbieżne (ślimaki obracają się w kierunkach przeciwnych). Kolejnym kryterium podziałów jest stopień zazębienia zwojów obu ślimaków. Pozwala on podzielić wytłaczarki na: zazębiające się całkowicie, częściowo lub niezazębiające się.

Do celów przemysłowych najczęściej stosuje się wytłaczarki dwuślimakowe współbieżnie i przeciwbieżne o zwojach zazębiających się nieszczelnie. Występujące w nich luzy międzyzwojowe mają istotne znaczenie w procesie homogenizacji materiałów. Trzecim kryterium podziału jest krotność zwojów ślimaka. Dzieli ona wytłaczarki na jedno-, dwu- lub trójzwojowe.

Oprócz wspomnianej typologii, wytłaczarki mogą się także różnić kształtem rdzeni ślimaków, które mogą być walcowate albo stożkowe. Najczęściej wytłaczarki o wydajności od 200 do 300 kg/h wykonywane są jako stożkowe, a maszyny o większej wydajności to wytłaczarki walcowe.

Zastosowanie wytłaczarek dwuślimakowych

Wytłaczarki dwuślimakowe są stosowane do wytłaczania materiałów wrażliwych termicznie (np. PVC), a także do realizacji specjalnych operacji technologicznych, jak mieszanie tworzyw, odgazowywanie albo wytłaczanie reaktywne. Są to urządzenia powszechnie wykorzystywane w procesach produkcji elementów z PVC, takich jak np. profile, okna czy uszczelki.